Metoda Carla Orffa
Metoda Carla Orffa
Koncepcja Carla Orffa jest oparta na wychowaniu do muzyki przez zabawę. Orff przekonany o wzajemnym przenikaniu się muzyki i ruchu, dążył do uaktywnienia dzieci inspirując je do samodzielnego tworzenia poprzez kreowanie własnych pomysłów muzycznych.
Metoda zbudowana jest na przenikających się elementach:
- słowo – ćwiczenia mowy, rytmiczność mowy
- dzieci wyszukują rytm do słów
- wygrywają ten rytm na instrumentach
- realizują rytm w ruchu, każdy ma swój sposób
- wyszukują odpowiednie słowo lub zdanie do rytmów. [mogą być to nazwy imion, kwiatów, kolorów itp.]
- powtarzają teksty wyliczanek, przysłów, wierszyków itp.
- mówią na różne sposoby: – ze zmianą tempa, – ze zmianą dynamiki (cicho głośno itd.), ze zmianą rejestru (wysoko nisko)
- akcentują głosem, bez głosu
- wykonują dowolne ruchy (w staniu, chodzie, leżeniu itp.)
Metoda Carla Orffa pozwala na twórczą samodzielność dzieci, poszukiwanie różnych rozwiązań, odkrywanie coraz to innych, bogatszych środków wyrazu. Taka aktywność prowadzi do intensywnego rozbudzania wyobraźni i wrażliwości w ogólnym i muzycznym znaczeniu, do wejścia w bogaty świat muzyki, nawet przy niewielkiej wiedzy muzycznej dziecka.
Muzyka
Ruch
Moment, w którym dziecko potrafi zaśpiewać tekst z własną melodią, jest punktem wyjścia do budowania prostych form muzycznych. Pierwsze ćwiczenia opierają się na dwóch lub trzech dźwiękach. Są to śpiewane dialogi wykonywane w formie pytań i odpowiedzi. Mogą one być one wstępnym etapem do opracowania opowieści muzycznych lub umuzycznienia prostych tekstów z literatury dziecięcej, np. śpiewane pytanie: "Dzień dobry jak się masz?"
Improwizacje ruchowe bez muzyki:
- naśladowanie czynności osób dorosłych
- naśladowanie poruszania się zwierząt, ptaków, roślin
- naśladowanie ruchu maszyn
- naśladowanie ruchu nakręconych zabawek, czy też bąka, pajaca
- odtwarzanie ruchem różnych figur geometrycznych, liter lub dowolnych rysunków
- opowiadania ruchowe jakichś zdarzeń, przygód itp.
Improwizacje ruchowe z muzyką:
- dzieci słuchają, obserwują (ruch kroków i gestów kolegi) i powtarzają na instrumentach perkusyjnych lub klaskaniem rytm i dynamikę tych ruchów lub odwrotnie: grają na instrumentach i dostosowują ruch do rytmu i dynamiki muzyki
- dzieci naśladują ruchem długości trwania dźwięku
- reagują na pauzy w muzyce w dowolny sposób
- tworzą gesty, ruchy efektów akustycznych głosu ludzkiego (syczenie, mruczenie, gwizdanie, miauczenie itp.)
- ilustruje piosenkę ruchem
- bawią się przy muzyce (zmiana muzyki wywołuje dość istotną zmianę formy ruchu)
- wykonują opowieść ruchową podawaną przez nauczycielkę, np.: odlot ptaków, burza w lesie, przyroda budzi się do życia
- tworzą opowiadanie taneczne w formie ronda: ABACAD itp.: przy czym A to część stała, w której biorą udział wszystkie dzieci, zaś B, C, D części zmienne jako partie solowe, wykonywane przez kolejne dzieci.